Goed nieuws voor de bedrijven die klagen over de als maar stijgende staalprijzen.
Deed Duits ThyssenKrupp er vorige maand nog 30 euro per ton bij en verhoogde ArcelorMittal de prijzen met vijf procent tot 620 euro per ton.
Nu lijkt in die opgaande lijn lijkt een kentering te komen.
Hetzelfde ArcelorMittal maakte vandaag bekend te verwachten dat de vraag naar staal volgend jaar aanzienlijk zal afnemen.
Het wachten is op de aankondiging dat ook de staalprijzen in die ontwikkeling meegaan en daarom zullen dalen.
Lees ook:Het staal wordt duur betaald
Lees ook:Stijging staalprijzen nog niet in zicht
Lees ook:Japanse staalexport breekt record
Lees ook:China stuwt staalprijs
Lees ook:Staalprijzen blijven pieken
Ik wil u niet verontrusten maar de oeroude wet dat de prijs wordt bepaald door vraag en aanbod ligt al een tijdje achter ons.
Sinds het ontstaan van Arcelor en naderhand de overname door Mittal is deze wet definitief naar het rijk van de archieven verwezen.
Het nieuwe scenario ontrolt zich nu als volgt.
Richt u vooral op het meest produktieve kwartaal van het jaar en u zult zien dat de prijs het hoogst zal zijn in het 2e kwartaal van het jaar. De voorbereidingen hiertoe vinden nu reeds plaats (door te zeggen dat de vraag zal aan gaan trekken in 2011…) Januari/februari zullen we wellicht wel doorkomen, mar maart gaat verhogingen laten zien en deze zullen zich doorzetten in Q2.
Geloof me, daar verandert alleen een nieuwe kredietcrisis wat aan.
Vriendelijk dank voor deze aanvulling, dat verklaart waarschijnlijk ook waarom de staalprijzen volgend jaar in het tweede kwartaal stijgen, ook al heeft ArcelorMittal drie hoogovens stil gelegd (zie: http://industrie.blog.nl/multinationals/2010/11/30/het-staal-wordt-duur-betaald).
Ik kan hier wel een paar uur over praten….;-) maar in het kort komt het hierop neer dat 1) het aantal staalfabrieken door overname’s enorm is teruggebracht (en dus de concurrerntie behoorlijk is weggevallen) en 2) er inderdaad tegenwoordig snel hoogovens stilgelegd worden om het prijspeil op niveau te kunnen houden daar waar vroeger eenvoudig doorgeproduceerd werd waardoor de overproduktie zorgde voor nog meer prijsdalingen.